Zelfstandigheid
Op VSO Herenwaard staat het stimuleren van de zelfstandigheid van leerlingen centraal. De school helpt leerlingen bij het ontwikkelen van vaardigheden die ze nodig hebben om zo zelfstandig mogelijk te...
Ramazan staat in het BOOR iMagazine met een mooi artikel over zijn werk na school.
Klik op de pagina voor het volledige artikel, of scroll naar beneden voor meer.
‘Ik was zenuwachtig,’ vertelt de tiener over zijn sollicitatie in het ziekenhuis. ‘Ik wist niet of ze mij zouden aannemen. Mijn moeder was erbij, maar die moest in de hal wachten.’ Ramazan bleek een doorzetter en vriendelijk. ‘Ik vind samenwerken makkelijk. Als ik iets zeg, dan doe ik dat ook. In een ziekenhuis is dat belangrijk. Ik wil patiënten helpen. Haal hen op, zeg goedemorgen of goedemiddag en breng hen naar de afdeling. Soms met een rolstoel, soms moet ik ze helpen met lopen of duw ik het bed vooruit met een wagentje en een joystick. ’s Middags breng ik de post rond. Zo kom ik op alle afdelingen.’
De stagiairs van de Job Academie leren in het ziekenhuis hoe te werken. Lakens opvouwen, een po verwisselen, operatiemateriaal desinfecteren, de kantine opruimen. Collega’s bij de voornaam aanspreken, beleefd blijven, een praatje maken, samen wachten en een kop koffie drinken. Op tijd komen. Pauze houden.
‘Wanneer van de patiënt een röntgenfoto wordt gemaakt, wachten mijn collega en ik in de koffiekamer,’ vertelt Ramazan. ‘We kletsen over het werk of over privé, over gisteren of over vandaag. Mijn collega’s zijn mijn beste vrienden geworden. Als je mensen leert kennen, zijn ze leuk.’
‘Wat weet jij van jouw begeleider?’ vraagt de docent tijdens het lesuur voordat de stage begint.
‘Zij heet Anja en is een lieve collega. Ze is half-Pools en heeft een zus die in Schiedam woont. Ik wilde dat nu vragen en niet pas aan het eind van het jaar. Dan zou het lijken alsof ik geen interesse heb.’
‘En jij, heb jij jouw collega’s al vragen gesteld?’ vraagt de docent aan de volgende leerling.
‘Aad houdt van heavy metal,’ antwoordt de tiener die operatiematerialen desinfecteert.
‘Heeft hij kinderen?’
‘Ja.’
‘Hoeveel?’
‘Dat heb ik niet gevraagd. Dat is privé.’
Na de les stapt Ramazan op een wagentje in de brede hal van het ziekenhuis. De automatische deuren gaan open, hij houdt de joystick vast en stuurt een gang in. Begeleider Anja loopt naast hem. Ze gaan een patiënt ophalen. Aan het eind van de dag neemt Ramazan tram 24 terug naar het station en tram 21 terug naar Slinge. Alleen, zonder zijn moeder. ‘Zij is rijinstructeur. Door haar kan ik recht vooruitkijken en goed de joystick van het wagentje besturen. Iedere dag vraagt ze hoe mijn dag is geweest. Goed zeg ik dan. Morgen wil ik weer.’